Danas vam donosim utiske o još jednoj od knjiga besplatno preuzetoj na sajtu Novinarnica zahvaljujući kuponu sa sajma. Prva knjiga o kojoj sam govorila bio je Urednik, Marka Vidojkovića. Nakon ove, ostaje da pročitam još samo jednu.

Ona koja je današnja tema nosi naziv O vukovima i senkama, a autor je Branislav Janković. U pitanju je prvi roman jednog novinara. Za početak, treba napomenuti da je ime romana veoma domišljato odabrano. Zbog kolovrata na koricama knjige stičete pravi utisak, da se unutar tih korica tema mota oko slovenskog paganizma. Pa ipak, ime romana navodi na jednu pretpostavku kada je u pitanju sama radnja, a onga da otvorite i shvatite da ste bili totalno u krivu.

Radnja je sagledana iz ugla dva lika. Ti uglovi gledanja se smenjuju po poglavljima. Jedan glavni lik nosi nadimak Vuk, dok se drugi zove Senka. Vidite? O tome sam govorila u prethodnom pasusu. Vukova i Senkina poglavlja se smenjuju, dok se između njih nalaze ona koja pokazuju kako je kutija putovala kroz istorijska razdoblja, počevši od perioda pre Hrista, pa se do 2009. godine.

Kompletan zaplet se stvara oko male drvene kutije koju su stvorili paganski bogovi. Za njom tragaju svi koje možete da zamislite, u svim razdobljima istorije. Verni, oni koji se i dalje priklanjaju starim bogovima, su čuvari kutije. Za njom su kroz vekove tragali pravoslavni i katolički hrišćani, templari, malteški vitezovi, tajne službe... I svako je svakom neprijatelj. U čuvanje kutije su bile upletene razne istorijske ličnosti od značaja za Srbiju, poput Rastka Nemanjića ili Tita. Dve glavne, najjače struje, koje se u savremeno doba bore oko kutije su Verni, koji je čuvaju, i specijalne jedinice Srpske pravoslavne crkve, koje je traže.

Roman odlično obuhvata i ujedinjuje fantaziju, mitologiju, istoriju i religiju. Takođe su odlični elementi horora. U većini slučajeva događaji nikako nisu predvidivi. Ono što se pomalo da predvideti je sled događaja nakon Vukovog i Senkinog konačnog susreta, ali ono što je meni bilo najzanimljivije tokom čitanja je da vidim koja će istorijska ličnost sledeća biti umešana u čuvanje kutije ili traganje za njom u onim istorijskim međupoglavljima.

U pitanju je veoma čitljivo delo koje drži pažnju i na kreativan način barata istorijskim činjenicama. Odlično je što u Srbiji autori odlučuju da se okrenu fantaziji i fantastici, da malo smanjimo sa knjigama o teškom srpskom životu. Jedino što mi ovde pomalo smeta je što je Janković odabrao kombinaciju istorijskih činjenica i fantazije sa elementima horora, što je stil pisanja i odabrana tematika Dejana Stoljikovića. Bojim se da ćemo imati dva odlična pisca fantazijskih romana, ali da će izgledati kao da ih je sve pisao jedan, jer je tematika apsolutno ista. Nadam se da će Janković u svom sledećem romanu okrenuti priču na neku drugu stranu i tako stvoriti stil karakterističan samo za njega, kao što je to uradio Stojiljković.